Jedną z najlepszych metod stosowanych w edukacji wczesnoszkolnej jest wprowadzenie do procesu nauczania odpowiednio dobranych gier i zabaw. Zabawy dydaktyczne stymulują poznawczą i społeczno emocjonalną ak-tywność dzieci. Uczenie się przez zabawę wyzwala ciekawość i zaintere-sowania poznawcze, wzbudza motywację do wykonywania zadań szkol-nych i wpływa na rozwijanie twórczych postaw poznawczych dzieci. Podczas gier i zabaw dzieci przyswajają sobie różne reguły, zapamiętują je i stosują w odpowiednim momencie. Gry dydaktyczne w matematyce można podzielić na : gry arytmetyczne, algebraiczne, geometryczne, kombi-natoryczne. Spełniają one różnorodne cele i zadania poznawcze : - utrwalają rozumienie trudnych, abstrakcyjnych pojęć matematycznych i geometrycznych, np. pojęcie zbioru i liczby, stosunków wielkościo-wych i przestrzennych, - stwarzają sytuacje umożliwiające ćwiczenie techniki rachunkowej w za-kresie podstawowych działań arytmetycznych. Różne rodzaje gier i zabaw matematycznych umożliwiają zdobywanie bez-pośrednich doświadczeń w zakresie spostrzegania liczb, działań matema-tycznych i figur geometrycznych, sprzyjają samodzielnemu poszukiwaniu i odkrywaniu ich własności oraz stosunków przestrzennych, dopomagają w kształtowaniu pojęć matematycznych i geometrycznych oraz umiejętno-ści operowania nimi w sytuacjach zadaniowych. Dzieci już od najmłod-szych lat chętnie grają w różne gry, organizują różne zabawy, zawody. Formy te są dla nich rozrywką, co jest przeciwieństwem obowiązków szkolnych. Dlatego też wprowadzając gry i zabawy do nauki szkolnej stwarzamy sytuację, w której dzieci będą bardziej angażowały się w to co robią, chętniej będą pracowały i będą dążyć do osiągnięcia jak najlep-szych wyników. Jeżeli rozwiązanie zadania matematycznego łączy się z wygraną, to dziec-ko angażuje się w to emocjonalnie, jest bardziej nim zainteresowane, a przez to łatwiej przyswaja sobie nowy materiał. W grze większą szansę ma ten, kto gra lepiej, a więc ten, kto umie lepiej przewidywać, poszu-kiwać, kto jest bardziej pomysłowy. Jest to więc taki typ aktywizacji dziecka, który pobudza do samodzielnego myślenia w procesie nauczania matematyki w edukacji wczesnoszkolnej wymaga szczególnej troski. Szczególną rolę w tym zakresie odgrywa rozwiązywanie zadań typu pro-blemowego. Gra dydaktyczna pełni też funkcję czynnika, który zmniejsza niechęć przed podjęciem rozwiązania problemu, oraz pozwala na rozwijanie ak-tywności intelektualnej, a także zdolności trwałego ukierunkowania cieka-wości poznawczej. Przez to czynią one pracę dziecka atrakcyjną i przy-jemną. W nauczaniu matematyki gry dydaktyczne spełniają też funkcję społeczno- wychowawczą, ponieważ stwarzają one warunki do grupowego działania nad realizacją określonego celu. Dobór i sposób przeprowadzania gier i zabaw dydaktycznych powinien być dostosowany do w danym czasie realizowanych treści matematycz-nych. Gry mogą służyć realizacji nowego materiału, utrwaleniu wiadomo-ści i wyrabianiu umiejętności, czy też kontrolowaniu stopnia posiadanej przez uczniów wiedzy.
LITERATURA :
1. Hemmerling W. „Zabawy w nauczaniu początkowym”, WSIP, Warszawa, 1984. 2. Gruszczyk- Kolczyńska E.[red.] „ Jak nauczyć dzieci konstruowania gier”, WSIP, Warszawa, 1996. 3. Łata J. B. „ Gry i zabawy dydaktyczne w nauczaniu matematyki w klasach I – III”, Kraków, 1984.
Opracowała: B. Łączniak
|